Leve de koning! Hoera! Hoera! Hoera!!!!!

Niet alleen excuses, maar ook een vraag om vergiffenis. Inmiddels zijn er een paar uren verstreken na de toespraak van koning Willem-Alexander. Een toespraak die mij raakte. Een toespraak waarin de monarch aangaf dat er nog volop onderzoek wordt gericht op de postie en de rol van de Oranjes, zowel als stadhouders van de Republiek der 7 Provincien en als koning van het Koninkrijk der Nederlanden (na 1814).
De koning vroeg, ondanks het feit dat het onderzoek nog niet is afgerond, om vergiffenis. Als zou blijken dat de Oranjes niet buiten de wetten en regels van destijd hebben gehandeld, dan nog vroeg hij om vergiffenis. Want in het geval dat er niets onwettelijks gebeurde, dan nog kunnen hij en de Oranjes gewezen worden op een gebrek aan moreel kompas om slavernij niet alleen te veroordelen, maar die ook effectief te bestrijden. Een moreel besef dat overigens niet alleen bij de Oranjes ontbrak. Het ontbrak nagenoeg overal en bij nagenoeg iedereen, zeker bij de machtselite en al helemaal bij de plantage-eigenaren, aandeelhouders, financiers, VOC- en WIC-bestuurders.
Willem-Alexander verzocht, tegelijkertijd, aan hen aan wie hij excuses aanbood en hij om vergiffenis vroeg, de mensen in ons land die excuses en vergiffenis niet nodig of zelfs flauwekul vinden niet te veroordelen. Onze koning is er van overtuigd dat het eindelijk doel, een rechtvaardige samenleving en in solidariteit werken aan gelijkheid, door alle goedwillende Nederlanders, bijna iedereen in ons land, worden gedeeld.
Volgende stappen kunnen gezet worden. Stappen die we samen met zetten.